De lente is hier in volle gang. De zon schijnt steeds langer en de eerste lentebloeiers komen eindelijk tevoorschijn. Planten die in Nederland allang bloeien, laten zich hier nu pas zien. Ook de bijen en muggen zijn weer volop actief. Omdat Elke een allergische reactie heeft op muggenbeten, hebben we een serieuze muggenval aangeschaft. Volgens enthousiaste Zweden werkt deze écht: met een lokstof worden de muggen naar binnen gezogen. En jawel, na één nacht zaten er al tientallen in. De val dekt zo’n 4000 m², precies genoeg voor onze tuin, de stallen en de plek waar straks de tent komt te staan.
Vroege vogels en bospaadjes
Met de lente komt ook het vroege licht. De zon verschijnt hier al rond vier uur boven de bomen en met de eerste stralen barst het vogelconcert los. Prachtig, maar nog even wennen als natuurlijke wekker. Gelukkig is het niet helemaal zonder nut, want we moeten doordeweeks toch al vroeg op. Jesse gaat inmiddels met de schoolbus en wordt al om 07.05 opgehaald – een stuk vroeger dan toen we hem zelf met de auto brachten. Maar hij vindt het geweldig, dus vertrekken we om 06.45 van huis, samen met Jesse én Nim. Zodra Jesse op de bus stapt, lopen Elke of ik via een omweg terug door het bos. Een verrassend fijne manier om de dag te beginnen.
Tijdens deze ochtendwandeling moet een van ons thuis blijven, want Mees geniet intussen nog volop van zijn vrije bestaan. Uitslapen, pyjamadagen, trampoline, een beetje kleuren, struinen door de tuin of spelen met Nim. Maar ook voor hem komt er verandering: nu we allemaal onze persoonsnummers hebben, kunnen we steeds meer regelen. Zo mag Mees vanaf juni naar de voorschoolse opvang. Mooi moment voor hem om vriendjes te maken en te oefenen met de taal.
Buitenleven in opbouw
Afgelopen week zijn we flink aan de slag gegaan in de tuin. Jeroen testte zijn nieuwste speeltje: een kettingzaag. De eerste bomen zijn geveld, uiteraard in goed overleg met onze zelfbenoemde boswachter Jesse. Alleen dode bomen of exemplaren die andere bomen in de weg staan, komen in aanmerking. Zo houden we het bos gezond én de weide open. Ook willen we jonge bomen (die nu geen licht krijgen) een nieuwe plek geven in de wei.
Maar het meeste werk draaide deze week om de voorbereidingen voor de paarden. De hekken zijn nagelopen, elektrische draden vrijgemaakt van onkruid en de weide is opgesplitst zodat de twee nieuwe bewoners rustig kunnen wennen aan elkaar. Ook de stal moest worden klaargemaakt. En eerlijk is eerlijk: het begint hier steeds meer op een boerderij te lijken.
Spartacus en Kraftur zijn gearriveerd
Op donderdag 1 mei was het zover: de paarden kwamen. Beide tegelijk, zodat ze samen konden wennen. En dat ging verrassend soepel. Ze maakten meteen enthousiast kennis met het verse gras en alle wilde planten die zich door een jaar leegstand hadden kunnen uitbreiden. Met de vorige eigenaren die ze kwamen brengen, hebben we een gezellige Fika gehouden. Koffie met iets lekkers, in Zweedse stijl. Even bijpraten, tips uitwisselen en samen kijken of alles goed ging. Spartacus en Kraftur lijken zich al aardig thuis te voelen. De stal in krijgen is nog een kleine uitdaging, buiten is het verse groen natuurlijk veel lekkerder, maar verder doen ze het geweldig.
De kinderen zijn enthousiast. Vooral Jesse, tegen verwachting in, zoekt de paarden vaak op. Even aaien, wat lekkers geven. Een mooi gezicht. Nim daarentegen moest zijn territorium even herzien. De weide waarin hij zo vrij kon rondrennen en graven, is ineens bezet. Bij aankomst rende hij, iets té enthousiast, direct op de paarden af. Voor hij een schok van het draad kon voelen, probeerde hij ze blaffend te verjagen. Spartacus was daar niet van gediend en het had niet veel gescheeld of we hadden afscheid moeten nemen van onze viervoeter. Nog diezelfde middag hebben we een geïmproviseerde buitenren voor Nim gemaakt.
Warm afsluiten na een drukke dag
Na een dag vol drukte en paardenperikelen sloten we als gezin af in de sauna en hottub. Even lekker ravotten in het warme water, lachen en ontspannen. Ondanks de zon en een prima temperatuur van 18 graden, zorgt de wind nog regelmatig voor frisse momenten. De sauna is dan perfect om op te warmen en op te drogen. Niet te heet, zodat het ook voor de kinderen prettig blijft. Een warme afsluiting van een volle dag, precies wat we nodig hadden.
Walpurgisnacht en klussen
Op 30 april vierden we Walpurgisnacht. Een traditioneel lentefeest in Zweden, waarbij vreugdevuren worden ontstoken, liederen klinken en de komst van de zomer wordt gevierd. We kenden het nog niet, maar werden erop geattendeerd door onze nieuwe Nederlandse vrienden die bij ons op de koffie waren geweest. In Grythyttan, waar Jesse naar school gaat, vond een kleine viering plaats: voordrachten in het Zweeds (waar we niks van begrepen), een knetterend vuur en een gezellige sfeer. We raakten aan de praat met een ander Nederlands stel dat zich hier inmiddels ook gesetteld heeft. Het was windstil, het meer lag er spiegelglad bij en de zon ging langzaam onder, een prachtig plaatje. (Zie foto onderaan het blog)
Klussen en de tent!
Dankzij het aanhoudende droge weer hebben we ook flink kunnen doorwerken aan de vlonder. Het ging zo vlot dat hij eerder af was dan gedacht. En ja, dan moet de tent erop! Rond zes uur ’s avonds besloten we spontaan de tent op te zetten, zoals we de kinderen hadden beloofd. Matrassen, kussens, dekens – alles werd erin gesleept. Knus en gezellig, maar ’s nachts nog flink fris. En omdat de tent precies in de ochtendzon staat, werden we ook vroeg gewekt. Komende dagen richten we hem verder in, installeren de kachel en… misschien doen we wel een oproepje om te komen proefslapen. In ruil voor een beetje hulp bij de paarden, in de tuin of met wat klussen in de schuur.
Het leven begint hier echt te landen. We vinden steeds meer ons ritme, in het opstaan met de zon en het genieten van al die kleine momenten die het leven hier rijk maakt. Iedere week voelen we ons iets meer thuis, iets meer verbonden met deze plek. En telkens weer beseffen we: dit voelt goed.
(10 minuten rijden van ons vandaan)
Wat leuk om te lezen hoe jullie avontuur verloopt. Hartelijke groeten uit Eibergen. Carla en Ruud
Een geweldig avontuur en heel mooi beschreven! Heel fijn dat jullie je daar zo thuis voelen en genieten. Ik kijk uit naar het volgende blog. Veel liefs uit Eibergen.